لاک قرمز جیغ و پرکرشمه

لاک قرمز جیغ و پرکرشمه روی ناخن‌هایش به چشم می‌خورد. دست‌هایش روی میز بودند، انگشتانش آرام روی سطح چوبی ضرب گرفته بودند. رنگ قرمز ناخن‌ها توجه را به خود جلب می‌کرد. هر حرکت کوچکی از انگشتانش به نظر می‌رسید که داستانی برای گفتن دارد. آن لاک قرمز جیغ و پرکرشمه همزمان هم ساده و هم تاثیرگذار بود.

کنار او، زنی دیگر با لاک ناخن بی‌رنگ نشسته بود. دست‌های او هم روی میز بودند، ولی توجه کمتری به خود جلب می‌کردند. او صحبت می‌کرد و تلاش می‌کرد نقطه نظراتش را بیان کند. هر چند نگاه‌ها به ناخن‌های قرمز همسایه‌اش معطوف بود. ناخن قرمز با اعتماد به نفس بالا نمایان بود، انگار که قصد داشت همه جا را تحت تاثیر قرار دهد

مردی با کت و شلوار به میز نزدیک شد. نگاهی به دست‌ها انداخت و بلافاصله ناخن‌های قرمز را دید. او مکث کرد، انگار که چیزی در ذهنش جرقه زده باشد. لاک قرمز جیغ و پرکرشمه مثل آلارمی بود که توجه هر کسی را به خود جلب می‌کرد. مرد لبخندی زد و سپس به صحبت‌هایش ادامه داد، ولی نگاهش هر از گاهی به ناخن‌ها باز می‌گشت

در طول جلسه، همه انگار در دنیای خودشان بودند. بحث‌ها جریان داشت، ولی ناخن‌های قرمز هنوز مثل چراغی درخشان بودند. هر بار که دست صاحبشان به حرکت در می‌آمد، نگاه‌ها به سمت او می‌رفت. آن لاک قرمز نه تنها رنگ داشت، بلکه وجودی زنده به دست‌ها می‌داد

نزدیک پایان جلسه، صحبت‌ها به نتیجه می‌رسیدند. زن با لاک بی‌رنگ چیزی نوشت و قلمش را کنار گذاشت. زن با ناخن‌های قرمز دست‌هایش را جمع کرد، آماده برخاستن بود. همه چیز انگار به نقطه پایانی می‌رسید، ولی ناخن‌های قرمز هنوز مثل یک علامت روشن باقی مانده بودند

جلسه تمام شد و همه برخاستند. زن با ناخن‌های قرمز کیفش را برداشت و به سمت در رفت. نگاه‌ها هنوز او را دنبال می‌کردند. لاک قرمز جیغ و پرکرشمه، چیزی بیش از یک رنگ ساده بود؛ نشانه‌ای بود از حضور و تاثیر