گل سر پاپیونی

گل سر پاپیونی یه چیز باحالیه که اکثر ما تو بچگی هامون باهاش کلی خاطره داریم. یادمه مامانم همیشه وقتی قرار بود بریم مهمونی، یکی از این گل سر پاپیونی‌ها رو میذاشت روی موهام. با یه پیراهن عروسکی خوشگل، حس می‌کردم مثل شاهزاده‌ها شدم. اون حس معصومیت و شادی که با این چیزای کوچیک میومد، هنوز هم تو ذهنم مونده.

این گل سرها معمولاً رنگارنگ و شاد بودن، از قرمز و صورتی گرفته تا آبی و زرد. بعضیاشون حتی گل‌های کوچیک‌تر و دکمه‌های براق هم داشتن که آدم رو حسابی ذوق‌زده می‌کرد. هر وقت که می‌دیدم مامانم یکی از اینا رو دستش گرفته و می‌خواد بزاره رو موهام، یه حس خاصی بهم دست می‌داد. انگار همه چی داشت به بهترین شکل ممکن پیش می‌رفت.

روزایی که قرار بود بریم پارک یا خونه‌ی یکی از فامیلا، همیشه سعی می‌کردم خودم یکی از این گل سرها رو انتخاب کنم. بیشتر وقتا پیراهن عروسکی هم می‌پوشیدم که حسابی همه رو تحت تأثیر قرار بدم. یادمه که بعضی وقتا مامانم اجازه نمی‌داد خودم این انتخاب رو بکنم و این کلی دلخورم می‌کرد. اما وقتی اون گل سر روی موهام قرار می‌گرفت، همه دلخوریا یادم می‌رفت

این گل سرها یه جورایی نماد دوران کودکی و بی‌خیالی بودن. هر وقت که به اون روزا فکر می‌کنم، یه لبخند بزرگ رو لبام میاد. واقعاً چقدر خوب بود که با یه چیز کوچیک مثل یه گل سر پاپیونی می‌شد اینقدر خوشحال شد. اون روزا هیچ چی نمی‌تونست خوشحالیمون رو کم کنه.

حالا که بزرگ شدم و به این چیزا نگاه می‌کنم، می‌فهمم که چقدر ساده بودیم و با چه چیزای کوچیکی شاد می‌شدیم. شاید الان این چیزا خیلی پیش پا افتاده به نظر بیاد، اما واقعیت اینه که همین چیزای کوچیک بودن که لحظه‌های قشنگی رو برامون می‌ساختن. همیشه با خودم فکر می‌کنم که ای کاش می‌شد دوباره برگردم به اون دوران و با همون گل سرای کوچیک، دوباره اون حس ناب بچگی رو تجربه کنم.

آدما وقتی بزرگ می‌شن، یه سری چیزا رو فراموش می‌کنن. ولی خوبه که یه وقتایی برگردیم به عقب و یاد اون روزای ساده و شاد بیفتیم. شاید دوباره بتونیم اون حسای خوب رو تو زندگی امروزیمون پیدا کنیم