عینک آفتابی کودکانه

عینک آفتابی کودکانه، یه چیزیه که خیلی از ما باهاش زندگی کردیم. اون زنجیر عینک که همیشه دور گردنمون بود، خیلی وقتا باعث دردسر می‌شد. یادمه وقتی که بچه بودم، هر بار که می‌خواستم برم بیرون، مامانم بهم یادآوری می‌کرد که عینکم رو بزارم، مثل اینکه بدون عینک آفتابی کودکانه، نمی‌شه به راحتی بیرون رفت!

یکی از چیزهای جالب عینک آفتابی کودکانه، طرح‌هاش بود. خیلی وقتا می‌دیدیم عینک‌هایی با طرح‌های انیمیشنی یا ابرقهرمان‌ها که دلمون می‌خواست همیشه با خودمون داشته باشیم. اون لحظه‌ای که یک عینک آفتابی با عکس دلخواه می‌بینی، فقط می‌خوای بگی “منم بخر!” حتی اگه زیاد بزرگتر بود!

حتی وقتی اون عینک دودی کودکانه دست‌خوش تصادف می‌شد، بعضی وقت‌ها احساس ناامنیت می‌کردیم. یادمه یک بار عینکم رو گم کرده بودم، اون لحظه‌ای که متوجه شدم نیست، از دست دادن چقدر سخته! احساس می‌کنی که بدون اون، دنیا یکم تاریک‌تر شده.

یکی از نکات مثبت عینک دودی کودکانه، این بود که برای ما حفاظت می‌کرد. واقعاً بهتر بود که زیر آفتاب بیرون نریم ولی اگه باید بریم، حداقل با عینک آفتابی کودکانه‌مون کمی حفاظت داشتیم. بعد از همه، چه حالیه وقتی چشمات درد می‌کنه و نور خورشید مستقیم واردشون میشه!

اما اون زنجیر عینک، خب، اون یه مشکل خودشو داشت. خیلی وقتا گیر می‌کرد یا به گردنت کشیده می‌شد. اون لحظه‌ای که دیدی عینکت گیر کرده، فقط می‌خوای بکشیش بیرون ولی هر وقت می‌کشی، دوباره به خودت برمی‌گرده.

از طرفی، عینک دودی کودکانه یک نماد بزرگتر هم بود. نمادی از زمانی که کوچک بودیم و هر چیز جدیدی برامون وارد میشد، اون یه قطعه کوچولو از خاطراتمون میشد که الان بهش نگاه می‌کنیم و یادمون میاد چقدر زمان‌ها خوب بود.