شال مشکی محرمی

می‌خوام درباره “شال مشکی محرمی” و “مانتو محرمی” حرف بزنم. هر سال که محرم میاد، همه تو خیابونا یه‌دست سیاه می‌پوشن. شال مشکی یه جورایی شده نماد عزاداری محرم. یادمه اولین باری که شال مشکی بستم، حس عجیبی داشتم. انگار داشتم وارد یه دنیای جدید می‌شدم.

تو محرم، وقتی همه شال مشکی و مانتو محرمی می‌پوشن، حس می‌کنی یه جور همبستگی بین مردمه. هر کی از راه می‌رسه، شال مشکی به گردن داره و مانتو محرمی به تن. این لباسا فقط لباس نیستن، یه نشونه‌ن. یه نشونه از احترام و عزا برای امام حسین و یارانش

یه روز تو محرم، داشتم با رفیقام تو خیابون راه می‌رفتم. همه شال مشکی بسته بودیم. یه جور حس غرور داشتم. انگار یه ارتش سیاه‌پوش بودیم. مردم ما رو نگاه می‌کردن و لبخند می‌زدن. یه پیرمرد اومد جلو و گفت: “پسرم، خدا خیرت بده.” این حرفش خیلی بهم چسبید

وقتی شب می‌شه و هیئت‌ها شروع می‌کنن به عزاداری، شال مشکی‌ها بیشتر به چشم میان. چراغا خاموش می‌شه، فقط نور شمعا و لامپاهای کوچیک. تو اون تاریکی، شال مشکی‌ها مثل سایه‌های زنده می‌مونن. صدای طبل و سنج که بلند می‌شه، حس می‌کنی تو یه دنیای دیگه‌ای

یه بار تو محرم، یه مانتو محرمی نو خریدم. دوستام گفتن خیلی بهت میاد. از اون روز، هر سال محرم همون مانتو رو می‌پوشم. انگار یه تیکه از محرم شده. هر بار که می‌پوشمش، یاد اون روزای محرم می‌افتم. یاد رفیقام، یاد عزاداری‌ها، یاد شبا و روزای سیاه‌پوش

آخرش می‌خوام بگم که شال سیاه محرمی و مانتو محرمی فقط لباس نیستن. یه نشونه‌ن. نشونه‌ای از عزا، احترام، همبستگی و عشق. هر سال که محرم میاد، این شال و مانتوها دوباره به تنمون می‌شینن و دوباره ما رو به یاد اون روزای حماسی می‌ندازن